(1990'lar )
küçüklükten o günlere kadar gittiğim düğünlerde piyanist abilerin yanlarına kadar gider hayranlıkla izler kendimce keşke benimde o cihazıdan olsa diye hayaller kurardım.. bir sonraki düğüne kadar bu isteğim yok olur giderdi..
o zamanlarki ev de tek elektronik cihaz siyah beyaz televizyon.
imkan olsa bile aile bilinci anlamında yolun başında dahi olunmayan günlerdi. yetenek var ise zamanlar körelir giderdi.
2000 lere geldiğimde, o eskiden kalma istek yeniden alevlendi ve kendimce arayışlar içinde oldum.. lise bitmiş, dershaneye başlanacak, başlamadan çalışmak gerek bir dünya enstantane..
mahallemizde oturan gerçek anlamda piyanist bir büyüğümün yanlış hatırlamıyorsam KETRON marka bi cihazı vardı.. o cihazla ilk tuşlara dokunmuştum. o hızla birde kursa yazıldım.. 1 hafta sonra cihaz sahibine teslim edildi, kurs işide ailem yüzünden yarıda kaldı..
memleketim sivas'tır.
babam, ne org'u oğlum başka işin mi yok. öğreneceksen SAZ çal..
annemde inadına ev temizliğini benim odadan başlar, sesi kıs, gürültü yapma ve daha neler neler...
o dönemlerin heveside rüzgar gibi geldi geçti..
dershane, ünv, iş hayatı derken geldik 2008'lere..
can çıkar huy çıkmaz sözüyle hareketle bu sefer hem imkanlı hemde aile dengelerini pek sallamayarak yine bir tanıdığımın CASIO marka 85 lerden kalma bir org'u eve getirdim.
gerçi dönüş yok artık..
cihazın başına geçtiğimde ilk çaldığım şarkı coşkun sabah'tan hatıram olsun'dur.
sonrasında A300, A1000 tr ve OR 700 v2 çalabilecek seviyelere kadar geldim..
ailen ne durumda diye soranlar olabilir.. onlarda alıştılar artık..
sesi kıs, gürültü yapma durumlarıda çoktan mazide kaldı..
hergün birkaç saat çalışmalardan sonra tsm, pop, halk, fantazi tarzlarında onlarca parçayı listelerime kaydettim..
bugün en güzel olan da bir videodan dinlediğim eseri veya yeni bir albümden dinlediğim şarkıyı cihazın başına geçip çalma durumum oldu..
hayat kısa ve başarılacak çok çok güzel çalışmalar var..
ve en güzelide org olabilir, keman olabilir, veya saz olabilir istek var ise o istek için mücadele verilmesidir.
küçüklükten o günlere kadar gittiğim düğünlerde piyanist abilerin yanlarına kadar gider hayranlıkla izler kendimce keşke benimde o cihazıdan olsa diye hayaller kurardım.. bir sonraki düğüne kadar bu isteğim yok olur giderdi..
o zamanlarki ev de tek elektronik cihaz siyah beyaz televizyon.
imkan olsa bile aile bilinci anlamında yolun başında dahi olunmayan günlerdi. yetenek var ise zamanlar körelir giderdi.
2000 lere geldiğimde, o eskiden kalma istek yeniden alevlendi ve kendimce arayışlar içinde oldum.. lise bitmiş, dershaneye başlanacak, başlamadan çalışmak gerek bir dünya enstantane..
mahallemizde oturan gerçek anlamda piyanist bir büyüğümün yanlış hatırlamıyorsam KETRON marka bi cihazı vardı.. o cihazla ilk tuşlara dokunmuştum. o hızla birde kursa yazıldım.. 1 hafta sonra cihaz sahibine teslim edildi, kurs işide ailem yüzünden yarıda kaldı..
memleketim sivas'tır.
babam, ne org'u oğlum başka işin mi yok. öğreneceksen SAZ çal..
annemde inadına ev temizliğini benim odadan başlar, sesi kıs, gürültü yapma ve daha neler neler...
o dönemlerin heveside rüzgar gibi geldi geçti..
dershane, ünv, iş hayatı derken geldik 2008'lere..
can çıkar huy çıkmaz sözüyle hareketle bu sefer hem imkanlı hemde aile dengelerini pek sallamayarak yine bir tanıdığımın CASIO marka 85 lerden kalma bir org'u eve getirdim.
gerçi dönüş yok artık..
cihazın başına geçtiğimde ilk çaldığım şarkı coşkun sabah'tan hatıram olsun'dur.
sonrasında A300, A1000 tr ve OR 700 v2 çalabilecek seviyelere kadar geldim..
ailen ne durumda diye soranlar olabilir.. onlarda alıştılar artık..
sesi kıs, gürültü yapma durumlarıda çoktan mazide kaldı..
hergün birkaç saat çalışmalardan sonra tsm, pop, halk, fantazi tarzlarında onlarca parçayı listelerime kaydettim..
bugün en güzel olan da bir videodan dinlediğim eseri veya yeni bir albümden dinlediğim şarkıyı cihazın başına geçip çalma durumum oldu..
hayat kısa ve başarılacak çok çok güzel çalışmalar var..
ve en güzelide org olabilir, keman olabilir, veya saz olabilir istek var ise o istek için mücadele verilmesidir.
.
